Τελευταία μηνύματα

21

Γενική Συζήτηση / Απ: Ο συζυγος μου και τα ναρκωτικα ...

« Τελευταίο μήνυμα από natasasofia στις Μαρτίου 18, 2016, 03:00:02 μμ »

Ευχαριστω πολυ για την προσευχή ! Μενω στην Καλαμαριά .Οι συγκεντρώσεις κάθε πότε γίνονται και που ακριβώς? και ποιές είναι ώρες προσεύλευσης?

22

Γενική Συζήτηση / Απ: Ο συζυγος μου και τα ναρκωτικα ...

« Τελευταίο μήνυμα από GeorgeM Thessaloniki στις Μαρτίου 18, 2016, 11:07:49 πμ »

Καλημέρα Νατάσα, καταλαβαίνω είναι δύσκολο να βρεθείς σ' έναν νέο χώρο με άγνωστα άτομα. Κάθε αρχή και δύσκολη. Χθες ήμασταν 22 άτομα. Προσπαθούμε πάντα βέβαια να κάνουμε κάθε νεοφερμένο να αισθάνεται άνετα, του εξηγούμε στην αρχή τη διαδικασία για το πώς λειτουργεί η ομάδα μας, πώς μπορείς να ζητήσεις βοήθεια, κλπ, και ποτέ δεν πιέζουμε κανέναν για τίποτα. Θέλουμε όλοι να βρίσκουν γαλήνη, ηρεμία και να μπορούν να βγάζουν το βάρος που έχουν στην καρδιά τους. Ό,τι και να περνάω μέσα στην εβδομάδα μου συνήθως μετά την ομάδα φεύγω ανάλαφρος και πιο ήρεμος και αυτή η ηρεμία με κρατάει για μέρες! Στην ομάδα της Δευτέρας είμαστε πιο λίγα άτομα 5-7 συνήθως. Αλλά καθώς ακούμε τους άλλους και αυτά που περνάνε, ή πώς έχουν αντιμετωπίσει τις καταστάσεις τους παίρνουμε δύναμη ο ένας από τον άλλον. Καμιά φορά νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τη δική μας κατάσταση όταν αντιλαμβανόμαστε ότι οι άλλοι δίπλα μας μπορεί να περνάνε πολύ χειρότερες καταστάσεις απ' ότι εμείς! Για αρχή, αν θέλεις μπορώ να σου δώσω τηλέφωνα να μιλήσεις με κάποια άλλη κοπέλα ή κυρία από την ομάδα μας ή και να συναντηθείτε έξω κάπου. Σε ποια περιοχή της Θεσσαλονίκης βρίσκεσαι?
Σου εύχομαι να έχεις μια όμορφη ημέρα και σου χαρίζω την προσευχή της γαλήνης που λέμε στις ομάδες "Θεέ μου, δώσε μου τη γαλήνη, να δέχομαι αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω, το κουράγιο να αλλάξω αυτά που μπορώ, και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά"!

23

Γενική Συζήτηση / Απ: Ο συζυγος μου και τα ναρκωτικα ...

« Τελευταίο μήνυμα από natasasofia στις Μαρτίου 18, 2016, 09:58:18 πμ »

Ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας ! Ξέρω οτι εχθές είχατε συγκέντρωση στον Αγ.Παντελεημονα  και σκεφτόμουν να έρθω , αλλά δεν αισθάνομαι ακόμη άνετα με αυτο  ... Θα μου άρεζε πολυ να πάρω κάποιες συμβουλές από κοπέλες που έχουν περάσει τα ίδια. Επίσης θα ήθελα να προμηθευτώ και το βιβλίο .Η αλήθεια είναι οτι εχω διστυχως απελπιστεί , δεν αισθάνομαι καθόλου καλά... νιώθω οτι πνίγομαι... Ευχομαι να μπορέσει να αλλάξει αυτή η κατάσταση ... Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι !

24

Γενική Συζήτηση / Απ: Ο συζυγος μου και τα ναρκωτικα ...

« Τελευταίο μήνυμα από GeorgeM Thessaloniki στις Μαρτίου 17, 2016, 09:42:20 πμ »

Γεια σου Νατάσα, είμαι ο Γιώργος από Θεσσαλονίκη. Καλό κουράγιο, καλή δύναμη! Είμαστε εδώ για σένα! Εγώ είχα την κόρη μου, τώρα 30 χρονών. Για σήμερα είναι καλά, καθαρή, ευτυχισμένη και έχει αναλάβει την ευθύνη του εαυτού της και της ανάρρωσής της.! Ένα από τα συνθήματά μας είναι "Μόνο για Σήμερα". Επικεντρωνόμαστε στο Σήμερα και βρίσκουμε γαλήνη και κουράγιο για Σήμερα Μόνο, αφήνουμε το αύριο στην φροντίδα του Θεού! Η κόρη μου έκανε αρκετές υποτροπές στο παρελθόν αλλά με την υποστήριξή μας και την παρότρυνσή μας και με τη βοήθεια προγραμμάτων ανάρρωσης και μελών των ΝΑ, συνέχισε να πολεμάει και να κάνει πρόοδο στην ανάρρωσή της, κάθε φορά και πιο πολύ. Σκοπεύω να παραπέμψω το κείμενό σου σε μερικές κοπέλες από τις ομάδες μας που έχουν ή είχαν το ίδιο πρόβλημα με τον σύζυγό τους και να σου γράψουν για τις εμπειρίες τους και τον τρόπο που βρήκαν για να συνυπάρξουν και να αντιμετωπίζουν το πρόβλημά τους. Επίσης θα σου πρότεινα όσο πιο γρήγορα μπορείς να επισκεφτείς κάποια από τις ομάδες μας και να προμηθευτείς το βιβλίο μας "Σήμερα ένας Καλύτερος Τρόπος". Θα σε βοηθήσει αφάνταστα.  Θα σου παραπέμψω εδώ ένα κείμενο που είναι πολύ για την περίπτωσή σου, ίσως στο επόμενο μήνυμά μου, γιατί δεν έχω το βιβλίο μαζί μου αυτή τη στιγμή. Ό,τι και να συμβαίνει, ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ!

25

Γενική Συζήτηση / Ο συζυγος μου και τα ναρκωτικα ...

« Τελευταίο μήνυμα από natasasofia στις Μαρτίου 03, 2016, 09:42:09 πμ »

Καλημερα σας , ειμαι η Νατάσα και ειμαι η μητερα ενος κοριτσιου 3μισι ετων .Προσφατα εδω και 6 μηνες περιπου ανακαλυψα πως ο συζηγος μου ειναι χρηστης ναρκωτικων ...αυτης της κακιας πολυ κακιας ηρωηνης... Στο παρελθον ηξερα πως ειχε "καλες σχεσεις" με πιο ελαφρια  ναρκωτικα , ομως ποτε δεν φανταζομουν την εξελιξη των πραγματων ετσι οπως εφτασαν να ειναι τωρα...Οταν εμεινα εγγυος και εφοσον γεννησα ειχε αρχισει η κατασταση με το αλκοολ να ξεφευγει , επινε καθημερινα και μετα φτασαν τα πραματα εδω που φτασανε... εχω διαβασει αρκετα ολο αυτον τον καιρο , περι θεραπειων , πηγε και εκεινος με παροτρυνση μου στο ΚΕΘΕΑ , σε ιδιωτικο θεραπευτη , στους ΝΑ αλλα οι προσπαθειες ηταν ματαιες ... Ολες ηταν το πολυ για 1-2 εβδομαδες αντε 3 το πολυ...  Χωρισαμε , μετακομισα , επεστρεψε , τον ξαναδεχτηκα με ορους δηθεν ... , και τωρα ειμαστε και παλι μαζι με εμενα να ειμαι σαν τρελη να καταλαβαινω τι γινεται οταν τον κοιτω στα ματια, να τον υποπτευομαι μεχρι και την καθε λεξη που θα ξεστομισει και εκεινος να μην  παραδεχεται ποτε και τιποτα ... Αποτελεσμα να εχω εξαντληθει τοσο πολυ , και να ψαχνω λυσεις στο προβλημα μας. Ετσι επεσα ψαχνοντας στο διαδυκτιο την ομαδα σας .Δεν εχω ακομη επισκευτει καποια απο τις συναντησεις σας , θα το ηθελα ομως πολυ .Μου δωσανε αρχικα κουραγιο καποια λιγα λόγια που διαβασα εδω μεσα απο  τα μελη αλλα παλι το μυαλο μου δεν μπορει να ειναι χαλαρο και να δεχτω εξ ολοκληρου οτι αν θελει να θεραπευτει μονο ο ιδιος μπορει να το κανει. Αυτο που με τρομαζει περισσοτερο απόλα ειναι μεχρι τοτε (δηλαδη μεχρι να παρει την μεγαλη του αποφαση για την αναρρωση του  ) εγω πως θα μπορω να συνυπαρχω και να τον αγνοω και να βρισκω δυναμη να εργαζομαι , να παιζω με το κοριτσακι μου , να ειμαι η Νατασα και να μην σκεφτομαι την χρηση του . Με επιρραεάζει διστυχως παρα πολυ ... Θα εκτμουσα την βοηθεια σας .. και συγνωμη αν σας κουρασα με το μεγαλο μου κειμενο ...

26

Γενική Συζήτηση / Η ομάδα μου!

« Τελευταίο μήνυμα από GeorgeM Thessaloniki στις Απριλίου 30, 2015, 09:54:13 πμ »

Αχ αυτή η ομάδα μου!
Με ταράζει, με σκουντάει, με ξυπνάει,  μ’ αγαπάει,
μου μιλάει, με κρατάει ξύπνιο, με πειράζει,
με ενοχλεί, μου επιτίθεται, με σπρώχνει,
με κανακεύει, με κολάζει, με μειώνει,
με ανυψώνει, με πληγώνει ….
αλλά είναι και θα είναι η ομάδα μου!

Αχ αυτή η ομάδα μου!
Με συγχύζει, με ηρεμεί, με εκπλήσσει, με θαυμάζει,
μου μιλάει, με τρομάζει, με γαληνεύει, με κράζει,
με χαϊδεύει, με χτυπάει, με πονάει,
με ανεβάζει, με κατεβάζει, με θυμώνει, με φουντώνει….
αλλά είναι και θα είναι η ομάδα μου!

Γιώργος Μ. Θεσσαλονίκη

ΥΣ. Όχι ρε παιδιά ... δεν είμαι Παοκτσής! Αεκάρα είμαι! Ζήτω η Ένωση! Χα!
Πάντως δεν μιλάω για ποδοσφαιρική ομάδα εδώ! Να εξηγούμαστε.

27

Γενική Συζήτηση / Γιατί το παιδί μου παίρνει ή πήρε ναρκωτικά;

« Τελευταίο μήνυμα από GeorgeM Thessaloniki στις Μαρτίου 19, 2015, 10:25:12 πμ »

Αυτή είναι μια ερώτηση που πονάει. Αυτό το "γιατί" είναι το πρώτο που παίρνει την ηρεμία και το μυαλό ενός γονιού και σε κάνει να χάνεις τον ύπνο σου.
Οι ερωτήσεις έρχονται σαν τον χείμαρρο.
Μήπως φταίω εγώ που δεν το πρόσεξα πιο πολύ;
Μήπως φταίει ο/η σύζυγός μου που δεν ήταν πιο αυστηρός/ή ;
Μήπως είναι οι παρέες που κάνει;
Μήπως μας τιμωρεί ο Θεός;
Μήπως φταίει που χώρισα γιατί δεν άντεχα το σύζυγό μου;
Μήπως το πιέσαμε πολύ το παιδί κι είχαμε υπερβολικές προσδοκίες;
Μήπως φταίει το σχολείο, οι δάσκαλοι, η κοινωνία που ζούμε;
Γιατί να φταίμε εμείς που του δίναμε τα πάντα και είχε πάντα ότι χρειαζόταν και ότι ήθελε.
Έχω ακούσει γονείς να λένε "Μόνος του τα πήρε, δεν του τα έδωσα εγώ, ας κόψει το κεφάλι του να πάει να γίνει καλά, εγώ θα κοιτάξω τον δικό μου εαυτό και τη δική μου ηρεμία".
Αν είναι ένας γονιός ήσυχος και καλά μ' αυτή τη σκληρή και αποστασιοποιημένη τοποθέτηση, με γεια του με χαρά του.
Εμένα πάντως δεν μου κάνει 100% νόημα αυτή η τοποθέτηση, δεν μου κάθεται καλά στο στομάχι, γιατί πάντα έρχεται στο μυαλό μου η ερώτηση, "Πού και πώς συνέβαλα εγώ στο να αναπτυχθεί αυτή η αρρωστημένη κατάσταση μέσα στην οικογένειά μου;" "Ποιο είναι το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί;"
Η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε απλή, ούτε πάντα προφανής.
Μερικές φορές είναι σαν την ιστορία με τον ελέφαντα και τους τυφλούς.
Φέρανε μερικούς τυφλούς μπροστά σ' έναν ελέφαντα και τους είπαν να τον περιγράψουν με τι μοιάζει.
Ένας πιάνει την προβοσκίδα και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι ένα φίδι. Ένας άλλος περιεργάζεται ένα από τα πόδια του ελέφαντα και τα περιγράφει σαν ένα δέντρο. Ένας τρίτος βρίσκει την ουρά του ελέφαντα και ανακοινώνει ότι είναι ένα σχοινί. Και ο τέταρτος τυφλός άνδρας, ανακαλύπτοντας την πλευρά του ελέφαντα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι ένας τοίχος.
Όλοι είχαν λίγο δίκιο.
Κι εγώ αυτή τη στιγμή ίσως έχω καταλήξει να πιστεύω για την κόρη μου ότι ήταν η περιέργειά της, η ελαφρότητα που έπαιρνε τα πράγματα καθώς και η αποτυχία της οικογένειάς μου να μεταδώσει σωστά πρότυπα και αξίες σ' αυτήν.
Πάντα όμως πηγαίνοντας στις ομάδες κρατώ στο μυαλό μου ότι ίσως ακόμη δεν έχω όλη την εικόνα, ίσως είμαι κι εγώ ένας τυφλός που γνωρίζει μόνο μέρος της αλήθειας και θα χρειάζομαι πάντα τη βοήθεια και των άλλων γονιών που βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία που δεν βλέπω εγώ.
Θα χαρώ να ακούσω και άλλους γονείς για τη δική τους εμπειρία στο θέμα.
Γιώργος Μ. Θεσσαλονίκη

28

Γενική Συζήτηση / Άσε με να πέσω!

« Τελευταίο μήνυμα από GeorgeM Thessaloniki στις Φεβρουαρίου 19, 2015, 12:06:52 μμ »

Άσε με να πέσω,
       Αν με αγαπάς, άσε να πέσω μόνος μου. Μην προσπαθείς να απλώσεις ένα δίχτυ για να με πιάσει. Μη στέκεσαι σ’ ένα μέρος που θα πέσω για να σταματήσεις το πέσιμό μου (επιτρέποντας στον εαυτό σου να χτυπήσει αυτός αντί να χτυπήσω εγώ). Κάθε προσπάθεια που κάνεις δήθεν για να με «βοηθήσεις» γίνεται βορά της εξάρτησής μου δίνοντάς της περισσότερη δύναμη να με αλυσοδέσει λίγο περισσότερο κάθε φορά. Δεν μπορώ να φτάσω στον πάτο μου αν μπλοκάρεις εσύ την είσοδο.
   Άσε με να πέσω τόσο πιο κάτω όσο θα με πάρει η εξάρτησή μου, άσε με να περπατήσω στην σκοτεινή κοιλάδα εντελώς μόνος μου, άσε με να φτάσω στον πάτο του λάκκου … εμπιστέψου ότι υπάρχει ένας πάτος κάπου εκεί ακόμη κι αν δεν μπορείς να τον δεις. Όσο πιο σύντομα σταματάς να με σώζεις από τον εαυτό μου, να με διασώσεις προσπαθώντας να διορθώσεις τα συντρίμμια μου, τόσο πιο σύντομα θα μου επιτρέψεις να αισθανθώ την απώλεια και τις επιπτώσεις, το βάρος της εξάρτησής μου στους δικούς μου ώμους και όχι στους δικούς σου, τόσο πιο σύντομα θα φτάσω  και στην ώρα μου, ακριβώς εκεί που χρειάζεται να είμαι εγώ, μόνος μου, ολομόναχος με τον εαυτό μου επειδή αυτό είναι το μόνο που θα με βάλει μπροστά στο πρώτο σκαλοπάτι. Αν μου επιτραπεί να μείνω στον πάτο και να ζήσω εκεί για λίγο, είμαι ελεύθερος να τον σιχαθώ από μόνος μου, ελεύθερος να αρχίσω να θέλω να βγω από εκεί, ελεύθερος να κοιτάξω να βρω ένα δρόμο προς τα έξω και ελεύθερος να σχεδιάσω για το πώς θα σκαρφαλώσω πίσω στην κορυφή. Πρέπει να το κάνω για τον εαυτό μου, όμως αν εσύ πάντα σταματάς την πτώση μου πώς θα μπορέσω ποτέ μου να αισθανθώ τον πόνο που είναι μέρος της κινητήριας δύναμης του να θέλω να γίνω καλά;
Άλεν (Από την ομάδα FA στο Γουισκόνσιν, ΗΠΑ.) Μετάφραση Γιώργος

29

Γενική Συζήτηση / Καλή Χρονιά 2015 -- Στόχοι στη ζωή μας!

« Τελευταίο μήνυμα από GeorgeM Thessaloniki στις Φεβρουαρίου 05, 2015, 10:53:25 πμ »

Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά,
καλή ανάπτυξη και καθαρά παιδιά
σας εύχονται οι FA  με όλη την καρδιά.


Στην ομάδα μας αυτή τη χρονιά κόψαμε δυο φορές βασιλόπιττα αφού φιλοτιμήθηκαν δυο άτομα να μας φέρουν βασιλόπιττα δυο διαφορετικές ημέρες! Το παράξενο είναι ότι μου έπεσε και τις δυο φορές το φλουρί!
Δεν ξέρω ακόμα τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό αλλά έχω την αίσθηση ότι θα έχω κάποιο ρόλο να παίξω αυτή τη χρονιά στην ομάδα μου και θέλω να είμαι πρόθυμος να τον αποδεχτώ.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάναμε στην ομάδα μας ήταν ότι είχαμε ημερήσιο θέμα για προσωπικούς στόχους για το 2015!
Παλιά όταν έβαζα στόχους προτού έρθω στις ομάδες έβαζα στόχους και είχα προσδοκίες που συμπεριλάμβαναν να ελέγξω τη συμπεριφορά των άλλων, τη συμπεριφορά του χρήστη, να τον κάνω καλά.
Σήμερα ξέρω ότι στόχους βάζω μόνο για τον εαυτό μου, πού θέλω να πάω και τι θέλω να πετύχω στη ζωή μου το 2015, πόσο θα δουλέψω τα βήματα και το πρόγραμμα, πόσο θα κάνω την παράδοσή μου στην Ανώτερή μου Δύναμη.
Σήμερα ξέρω ότι όταν βάζω στόχους ζητώ από το Θεό το κουράγιο να κάνω αυτά που μπορώ και ζητώ τη βοήθειά Του και τη συμβουλή Του για να τα πετύχω.
Κοιτώντας πίσω το 2014 είδα ότι γράφοντας στην αρχή του έτους τους στόχους μου με βοήθησε να δώσω κατεύθυνση στη ζωή μου και στην ανάπτυξή μου και ξαναβλέποντάς τους τώρα στο τέλος του 2014, είδα ότι έκανα πολύ μεγάλη πρόοδο σε ότι είχα θέσει για στόχους στην αρχή του έτους και μερικοί από αυτούς είχαν ολοκληρωθεί εντελώς!
Αυτό που έχω συνειδητοποιήσει είναι ότι δεν βάζουμε στόχους για να ελέγξουμε τους άλλους αλλά για να κάνουμε το μέρος μας να δώσουμε κατεύθυνση στη ζωή μας, στην οικογένειά μας, στη δουλειά μας, στην ανάπτυξή μας.
Με τη βοήθεια του προγράμματος και του Θεού αρχίζουμε να ξεφεύγουμε από την ακυβερνησία και μια Δύναμη μεγαλύτερη από εμάς, η δύναμη του Θεού, του προγράμματός μας και της ομάδας μας, μπορεί να μας επαναφέρει στη λογική όπως λέει το δεύτερο βήμα.
Το δύσκολο για μένα ήταν ότι έπρεπε να πειθαρχήσω τον εαυτό μου και να κάτσω να γράψω τους στόχους μου και να χαράξω την πορεία μου. Έπρεπε να πολεμήσω την άρνηση και την απαισιοδοξία και να τολμήσω να πιστέψω ότι αν κάνω το μέρος μου πολλά πράγματα  θα πάνε καλά! Κι αν μερικά άλλα πράγματα δεν πάνε καλά τουλάχιστον θα έχω την ικανοποίηση ότι εγώ έκανα το μέρος μου!
Επίσης πρέπει να θυμίζω στον εαυτό μου ότι ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, κάνω αυτό που μπορώ και είμαι ευτυχισμένος με το μικρό βήμα που έχω κάνει προς τον στόχο μου.
Σας αγαπώ όλους! Καλή δύναμη!
Γιώργος Μ. Θεσσαλονίκη (Ομάδα Αγίου Παντελεήμονα)

30

Γενική Συζήτηση / Απ: Ένα μικρό θαύμα!

« Τελευταίο μήνυμα από hara στις Μαρτίου 10, 2014, 09:49:25 μμ »

Μου έδωσες πολύ ωραία ιδέα Γιώργο με το τετράδιο ...αυτό θα κάνω κι' εγώ με τόσα  θαύματα που μου γίνονται καθημερινά να είσαι καλά!!!